Czasami dobrze zrobić sobie przerwę. Czasami człowiek jest czymś tak zmęczony, że dosłownie musi to na chwilę zostawić. Niestety, w przypadku żywych zwierząt jest to trudne, szczególnie gdy wydało się na nie mnóstwo kasy. Ale czasem czuje się po prostu wewnętrzny przymus odpoczęcia od tego wszystkiego. To właśnie dlatego zniknąłem z mediów społecznościowych na kilka ostatnich miesięcy.
11 listopada to dla mnie wyjątkowa data nie tylko ze względu na Święto Niepodległości, ale również dlatego, że to właśnie 11 listopada 2016 roku zaczęła się moja przygoda z akwarystyką morską. Tym sposobem nieco ponad tydzień temu świętowałem swoją czwartą rocznicę w tym hobby i prawie 15 lat w akwarystyce ogólnie (nie licząc krótkiego czasu, kiedy miałem akwarium słodkowodne jako dziecko, bo zajmował się nim głównie mój tata). Cóż, to całkiem spory kawałek czasu, więc to normalne, że zdarza się poczuć wypalenie i konieczność zrewidowania swoich hobbystycznych i życiowych celów, bo odseparowanie tak absorbującego i czasochłonnego hobby od innych sfer życia jest praktycznie niemożliwe.
Na początku pandemii Covid-19, kiedy zaczął się lockdown, byłem nastawiony dość optymistycznie, bo wreszcie miałem zdecydowanie więcej czasu wolnego, co pozwoliło mi końcu zająć się moim akwarium tak, jak bym tego oczekiwał. Nadrobiłem wiele zaległości w porządkowaniu i czyszczeniu sprzętu, wliczając w to czyszczenie sumpa, zmianę odpieniacza na większy i przesiadkę z ponad 5 litrów medium biologicznego Aquaforest Life Bio Fil na Maxspect Nano-Tech Bio-Sphere, które tak na marginesie są niesamowite. Po tym wszystkim chciałem się skupić na rozwoju mojej minidziałalności komercyjnej, dodając do oferty kilka nowych produktów, kiedy problemy zaczęły się pojawiać jeden po drugim. Jak część z Was zapewne wie, do września byłem na ostatnim roku studiów doktoranckich i w jednej z rozmów w czerwcu mój promotor powiedział mi, że jeśli chcę się starać o zatrudnienie na uczelni, muszę w 100% skupić się na doktoracie, pracy, pisaniu i publikowaniu artykułów oraz innych aktywnościach zawodowych. Niestety z powodu pandemii nie byłem w stanie zrealizować najważniejszej części moich badań. Dodatkowo po rozmowie z władzami wydziału okazało się, że nie ma praktycznie żadnych perspektyw na zatrudnienie oraz na przedłużenie studiów o dodatkowy rok, chyba, że zrezygnuję ze stypendium, które było do tej pory moim głównym źródłem dochodu. Tak zaczęły się drobne problemy finansowe, które w połączeniu z pandemią prawie utopiły komercyjną działalność The Coral Cafe. Byłem tak przytłoczony moją sytuacją zawodową, że straciłem chęci i serce do niemal wszystkiego, co robiłem, wliczając w to moje akwarium. Opiekę nad nim ograniczyłem jedynie do niezbędnych czynności. W międzyczasie kupiłem też nową rybkę – Anthiasa Tuka, który okazał się być wyjątkowo problematycznym osobnikiem, ponieważ nie chciał przyjmować żadnego pokarmu, w tym mrożonek. Dlatego wystartowałem z własną hodowlą żywego solowca Artemia salina, bo był to jedyny pokarm, który rybka z ochotą wcinała. Niestety, po pewnym czasie odeszła na wieczną rafę, a poziom fosforanów w moim akwarium podskoczył do prawie 1 ppm, z powodu masy pokarmów, którymi próbowałem karmić mojego Anthiasa, w konsekwencji powodując śmierć wielu moich koralowców, w szczególności Caulastrei, Lobophyllii i Euphyllii, części SPS-ów oraz Acanthastrei. Kiedy widziałem stopniowo umierające koralowce byłem bliski rzucenia tego hobby. Był to główny powód, dla którego przestałem publikować na Instagramie, wrzucać filmy na YouTube, itd. Przez pewien czas zaniedbywałem nawet opiekę nad akwarium, pozwalając mu żyć własnym życiem. Zacząłem też szukać możliwości sprzedaży zbiornika z całym życiem i sprzętem i znalezienia sobie innego, mniej stresującego hobby. Wróciłem do sklejania modeli, grania w gry komputerowe (WarThunder i Kerbal Space Program), zainteresowałem się nawet modelarstwem rakietowym, wskrzeszając kilka starych projektów z programowania i elektroniki.
Okazało się, że ta przerwa była absolutną koniecznością, bo pozwoliła mi odkryć bardzo ważną rzecz – nie ważne, co robiłem, cały czas myślałem o akwarium, nowych koralowcach, rybkach i o tym, jak ulepszyć cały system. Zdałem sobie sprawę, że bez tego hobby czegoś jednak w moim życiu brakuje. Czegoś ważnego. I tak, na całe szczęście, pewnego dni nadeszła zmiana… Zdecydowałem się zostać przy akwarystyce morskiej, ale najpierw trzeba było wszystko maksymalnie uprościć i przypomnieć sobie podstawy. Swoje akwarium prowadzę głównie na produktach Aquaforest, więc znalazłem przewodnik, jeszcze raz dokładnie go przeczytałem i zdecydowałem się na test ICP-OES, po czym przestałem dozować cokolwiek poza roztworami Ballinga (AF Component 1+, 2+ i 3+). Niestety koralowce nadal obumierały, więc wróciłem do dozowania strontu, żelaza i jodu, ale jak się później okazało, wciąż był to efekt podwyższonych fosforanów. Dlatego od razu przestałem dozować te mikroelementy i skupiłem się na regularnych podmianach wody, robiąc je dwa razy w tygodniu i podmieniając tygodniowo 15% wody w systemie. Starałem się też trzymać ściśle metody Aquaforest.
Przede wszystkim regularne podmiany wody pomogły mi ustabilizować parametry, a Maxspect Nano-Tech Bio-Sphere, które zastąpiły większość Aquaforest Life Bio Fil, zdecydowanie przyczyniły się do stabilizacji procesów biologicznych i pomogły zaoszczędzić trochę miejsca w sumpie (jedna z komór była wcześniej w całości wyładowana Life Bio Fil, a teraz zostało tylko 300 ml tego medium – pozostałą część zastąpiłem 1,5 kg magicznych kulek Maxspect). Teraz, gdy jestem już bardzo blisko ustabilizowania zbiornika, koralowce znów zaczęły rosnąć (włącznie z ogromną Seriatoporą hystrix, którą przypadkowo złamałem w czasie jednej z podmianek, co zmusiło mnie do przycięcia jej do zaledwie kilku gałązek – masakra!), a ja na nowo zacząłem się zakochiwać w moim małym kawałku oceanu. Teraz jedynym problemem, z którym ciąż walczę, są za niskie azotany, które próbuję podbić, testując jeden z moich najnowszych produktów.
W międzyczasie przeczytałem kilka świetnych książek o start-up’ach i ludziach, którzy odnieśli sukces. Nauczyły mnie, że w życiu najważniejsze jest to, aby podążać za swoimi marzeniami – on wskażą właściwą drogę. I wtedy przypomniałem sobie całą radość, którą dawało mi wrzucanie postów na Instagrama, bloga, opracowywanie nowych produktów i dzielenie się nimi z innymi hobbystami, tworzenie filmów na YouTube i po prostu obserwowanie mojej nanorafy. Może już to kiedyś mówiłem, ale po raz kolejny zdecydowałem się wrócić do tego wszystkiego, a może nawet uczynić z akwarystyki swój sposób na życie. Ale tym razem bez pośpiechu, żeby po prostu dzielić się swoją pasją z innymi.
Także… Wróciłem!
Pozdrawiam,
Adam